گل نسترن (Rosa canina)
۱۴۰۴/۵/۲۶گل نسترن یکی از گونههای وحشی و بسیار زیبا از خانوادهٔ رز (Rosaceae) است که در ایران بهصورت خودرو در جنگلها و کوهپایهها میروید. این گل علاوه بر زیبایی، دارای میوهای به نام میوه نسترن یا گلسرخ وحشی (Rose hip) است که سرشار از ویتامینها و مواد دارویی ارزشمند میباشد.
زمان کاشت بذر
بذر نسترن برای جوانهزنی به دوره سرمایی (سرمادهی) نیاز دارد.
بهترین زمان کاشت بذر: پاییز (مهر تا آبان)، تا بذرها در طول زمستان سرما ببینند و در بهار جوانه بزنند.
میتوان بذرها را در گلدان یا خزانه کاشت و در بهار به زمین اصلی منتقل کرد.
روشهای تکثیر
بذر: روش طبیعی و رایج در طبیعت.
قلمهگیری: از ساقههای نیمهخشبی در تابستان.
پیوند: برخی گونههای رز زینتی را روی پایه نسترن پیوند میزنند.
خوابانیدن ساقه: شاخه در خاک خوابانده میشود تا ریشه دهد.
روشهای آبیاری
نسترن گیاهی نسبتاً مقاوم به کمآبی است.
در سالهای ابتدایی رشد، نیاز به آبیاری منظم دارد.
پس از استقرار، میتواند با بارش طبیعی نیز رشد کند.
در باغهای زینتی یا پرورش گلدانی، آبیاری هفتهای ۲ بار (بسته به دما) کافی است.
شرایط رشد و پراکنش
نسترن در آبوهوای معتدل و کوهستانی بهترین رشد را دارد.
خاک مناسب: خاک سبک، نیمهاسیدی و دارای زهکشی خوب.
به نور کامل خورشید نیاز دارد.
در ایران، نسترن بیشتر در شمال کشور (گیلان، مازندران، گلستان)، آذربایجان، البرز و خراسان بهطور خودرو میروید.
خواص گل و میوه نسترن
میوه نسترن (رز هیپ) غنی از ویتامین C و آنتیاکسیدانهاست.
خاصیت تقویتکننده سیستم ایمنی دارد.
در طب سنتی برای درمان سرماخوردگی، درد مفاصل و التهاب معده استفاده میشود.
چای یا دمنوش نسترن خاصیت آرامبخش و ضدمیکروب دارد.
روغن دانه نسترن در زیبایی پوست و ترمیم زخمها کاربرد دارد.
نماد و سمبل گل نسترن
در فرهنگها، نسترن نماد:
عشق پاک و بیریا
معصومیت و فروتنی
سرسختی و مقاومت در برابر سختیها (به دلیل رشد در طبیعت وحشی)
در ادبیات فارسی نیز نسترن اغلب بهعنوان نماد لطافت، سادگی و زیبایی طبیعی یاد شده است.