گل اقاقیا (Acacia / Robinia)
۱۴۰۴/۵/۲۶واژه «اقاقیا» در فارسی برای دو گیاه به‌کار می‌رود:
آکاسیا (Acacia) از خانواده پروانه‌واران (Fabaceae) که در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری می‌روید.
اقاقیای کاذب (Robinia pseudoacacia) که در ایران بیشتر به این نام شناخته می‌شود و درختی خزان‌پذیر با گل‌های خوشه‌ای معطر (سفید یا صورتی) است.
درخت اقاقیا علاوه بر زیبایی و سایه‌اندازی، به خاطر گل‌های خوشبو و عسل مرغوبی که تولید می‌کند شهرت دارد.
زمان کاشت بذر
بهترین زمان کاشت بذر اقاقیا بهار (فروردین تا اردیبهشت) است.
برای جوانه‌زنی بهتر، بذرها باید خراش‌دهی یا خیساندن در آب گرم شوند.
بذرها در خزانه یا گلدان کاشته می‌شوند و پس از رشد نهال، به زمین اصلی منتقل می‌گردند.
روش‌های تکثیر
بذر: اصلی‌ترین روش.
قلمه‌گیری: از شاخه‌های سبز یا ریشه در بهار و تابستان.
پاجوش: پاجوش‌های اطراف تنه جدا و کشت می‌شوند.
پیوند: در اصلاح نژاد یا تولید تجاری استفاده می‌شود.
روش‌های آبیاری
اقاقیا گیاهی مقاوم به خشکی است و پس از استقرار، به آبیاری کمی نیاز دارد.
در سال‌های اول، آبیاری منظم (هفته‌ای ۲ بار) توصیه می‌شود.
درختان بالغ معمولاً با بارندگی طبیعی زنده می‌مانند.
در مناطق خشک، آبیاری ماهی یک‌بار کافی است.
شرایط رشد و پراکنش
اقاقیا در آب‌وهوای معتدل و نیمه‌گرمسیری بهترین رشد را دارد.
به نور کامل خورشید نیازمند است.
خاک مناسب: خاک سبک، نیمه‌اسیدی تا خنثی با زهکش خوب.
در ایران بیشتر در استان‌های مازندران، گیلان، گلستان، آذربایجان و خراسان کاشته می‌شود و در فضای سبز شهری هم پرکاربرد است.
خواص گل اقاقیا
گل‌های اقاقیا منبع عالی برای تولید عسل معطر و مرغوب هستند.
در طب سنتی، گل اقاقیا خاصیت:
آرام‌بخش و ضدالتهاب
کمک به درمان سرفه و گلودرد
بهبود مشکلات گوارشی
پوست درخت گاهی برای خواص دارویی استفاده می‌شود، اما مصرف بیش‌ازحد آن می‌تواند سمی باشد.
نماد و سمبل گل اقاقیا
در فرهنگ‌ها و ادبیات مختلف، اقاقیا نماد:
دوستی و محبت پایدار
پاکی و معصومیت (به‌ویژه گل سفید)
استقامت و سختی‌ناپذیری (به دلیل مقاومت درخت در شرایط سخت)
در برخی متون ادبی فارسی، اقاقیا یادآور صفا و صداقت در عشق است.